Op een willekeurige avond in de kroeg besloot ik om een puzzel te maken om de tijd te doden. Ik pakte een oude puzzel uit mijn tas en begon met het sorteren van de stukjes. De puzzel bestond uit een afbeelding van een idyllisch landschap met een kabbelend beekje en een prachtige zonsondergang.
Terwijl ik de stukjes één voor één aan elkaar begon te leggen, merkte ik dat de puzzel moeilijker was dan ik had verwacht. De kleuren van de lucht en het water leken op elkaar, waardoor het lastig was om de juiste stukjes bij elkaar te vinden. Maar ik gaf niet op en bleef geconcentreerd doorwerken.
Na een tijdje begon de puzzel langzaam vorm te krijgen en kon ik steeds meer stukjes op hun plek leggen. Het voelde als een overwinning elke keer als ik een nieuw stukje kon toevoegen aan het geheel. Uiteindelijk, na een paar uur puzzelen, was de afbeelding compleet en kon ik genieten van het prachtige landschap dat voor me lag.
De avond in de kroeg was voorbij gevlogen terwijl ik me had verloren in het maken van de puzzel. Het was een ontspannende en bevredigende bezigheid die me hielp om even te ontsnappen aan de drukte van het dagelijks leven. Ik besloot om de puzzel mee naar huis te nemen, zodat ik er nog eens van kon genieten en misschien zelfs nog een keer kon maken.